Ushuaia
De plek waar je vrij kan mopperen over kleine dingen zonder dat iemand je vermanend toespreekt: Cheer up, het is niet het einde van de wereld…Want dat is het wel! We zijn inmiddels aangeland op het einde van de wereld, Ushuaia.
Een enorme overgang, liepen we nog geen 10 dagen geleden weg te smelten in onze zwembroek op een Braziliaans strand, nu voldoen de geitenwollen wanten nog maar net en hebben we 4 lagen aan tegen de bijtende kou.
Ushuaia is het meest zuidelijke stadje van de wereld. De hoofdstraat heeft wat weg van de kermis die in Chamonix heerst, mede dankzij de vele sportwinkels, maar de rest doet een beetje aan Lapland denken. Bouwvallige huisjes of veredelde hutten (onze taxichauffeur woont met zijn vrouw en maar liefst 8! telgen in een soort van schoenendoos), alleen de rendieren ontbreken in het plaatje.
Het landschap is fantastisch, waar ter wereld kijk je van je bergtop uit op zee en waar zie je vanaf zee de besneeuwde bergtoppen? Toch jammer dat onze ski’s nog geen deel uitmaken van de bagage die we met ons mee torsen. Want er ligt knerpende poedersneeuw en we hadden de eerste sporen kunnen maken. Nu een beetje op onze schoenen naar beneden gegleden.
En de eerste verticale km´s in de benen. In het nationaal park Tierra del Fuego loop je van de zee door een bos dat niet onderdoet voor het bos in “the blair witch project” en uiteindelijk over de besneeuwde helling naar de top van de Cerro Guanaco. Hier kijk je uit over de topjes van de bergen naar het onherbergzame Chileense gedeelte van Vuurland. Het is nog voorjaar en het ene moment schijnt de zon intens en 10 minuten later loop je door de sneeuwstorm. Gelukkig staan er om de 5 meter gele paaltjes in de blubber want geen fijn idee om hier het pad kwijt te raken en de nachtje in dit enge bos te moeten doorbrengen. Nee, dat doen we liever bij onze nieuwe opa, superkwiek mannetje, keurig gekleed in zondagse spencer maar ferm rond stappend op zijn all-stars. Als je hem ziet en hoort praten (op de dag van de verkiezingen heel fel maar anders heel lief) verschijnt er vanzelf een glimlach op je gezicht (al is je neus minder blij…).
We verlaten Ushuaia terwijl het sneeuwstormt (de eerste keer overigens dat ik bang ben in een vliegtuig ) maar dat is niet de reden van de 5 uur vertraging. Nee, de piloten moeten al hun vakantiedagen opmaken…Fraai!