Silver Star
Zoals gebruikelijk zonder echt plan of voorbereiding zijn we naar Vancouver gevlogen, waar we meteen al aan de hoogte kunnen wennen. Onze hotelkamer is namelijk op de 28e etage met uitzicht op downtown Vancouver. In de winter regent het in Vancouver als een dolle en daarom is er op elke hoek van het blok een Starbucks gemaakt om weer warm te worden. Omdat de Canadezen graag buiten spelen zijn er een paar straten waar je alleen maar mooie, lichtgewicht, gore-tex- achtige spulletjes kunt kopen. Met pijn in het hoofd van alle selectieprocessen stappen we 5 uur later maar weer een Starbucks in om eens na te denken hoe we al deze spullen naar huis gaan meenemen, iets voor dag 39!
Omdat we nog steeds niet echt weten naar welk skigebied gaan besluiten we ons tijdens het ontbijt hier maar eens in te gaan verdiepen. Overal ligt ongeveer 3 meter sneeuw in het dal, maar waar klaart het op om ook lekker door de verse poeder wat bomen te kunnen onderscheiden? We gokken op de klinkende naam Big White maar beslissen gaandeweg zonder duidelijke reden om wat noordelijker te gaan naar Silver Star. Over de ongeveer 400 km doen we 7 uur omdat de wegen een mooie sneeuwbaan zijn geworden. In Silver Star kun je trouwens goed zien dat de mensen hier vroeger ook veel met lego hebben gespeeld, een rood huisje, een blauw huisje en alle poppetjes hebben altijd een glimlach. Die “Amerikaanse” cultuur is toch wel even wennen; al die mensen die meteen doen alsof ze je al jaren kennen. Lekker naïef gaan we op elke geïnteresseerde vraag uitgebreid in en stellen natuurlijk wedervragen. Dit zorgt ervoor dat elk winkelbezoek meteen 10 minuten langer duurt en de verkoper zijn plastic smile tot het uiterste moet rekken. Ook zijn we niet de enige Nederlanders in Silver Star, Linda van de huisverhuur is de eerste die we spreken en woont hier al 2 jaar. Ons budget onderkomen is de eerste nacht nog niet vrij en daarom slapen we 1 nacht in het Buldog Hotel. Aan de muur hangt een levensgroot portret van onze Johan en Bea, we kunnen bitterballen bestellen en zelfs hutspot.
De volgende ochtend is er 30 cm verse sneeuw gevallen, de zon komt door en wij zitten chagrijnig in de lift omhoog. De Canadezen hebben het voor elkaar gekregen om binnen 3 kwartier elk stukje maagdelijk sneeuw door te rippen, het enige wat we denken is: “ shit we zijn te laat!!!” Toch batsen we al snel wat poeder hellingen af. Tussen de bomen en sneeuwhopen heen. De poeder is droog en compact, vrij briljant voor een eerste dag! Om 3 uur zijn onze benen pap en zoeken we ons appartement op, met de Franse budget studio in gedachte komen we bij het huis waar onze studio in zit, 10 minuten later zitten we in de jacuzzi voor het huis. Prima alternatief voor een après ski.