Dag 1: 1400 m stijgen
Dag 2: 1050 m stijgen en 2500 m afdalen
Op 5 mei 2016 vertrokken we op onze gympen met alle gear op onze rug vanuit Les Contamines naar de Refuge des Conscrits. Pas op 1780m lag er genoeg sneeuw om onze ski’s aan te doen. Omdat we er alle vertrouwen in hebben dat niemand onze afgeragde gympen wil roven, hangen we deze daar in een boom. (waardoor we later ook geen keuzestress zullen hebben over aan welke kant we afdalen.). Op het terras van de (gesloten) Refuge de Tré la Tête genieten we in het zonnetje van onze picknick.
Le mauvais pas
Daarna eens kijken waarom de “mauvais pas” de “mauvais pas” heet. We zien het gevaar niet helemaal (behalve dat het jammer was dat we een stukje met de ski’s op de rugzak moesten lopen) dus in de hut vragen we waarom deze passage zo’n spannende naam heeft. Dat zit zo: omdat ook de Tré-la-Tête-gletsjer zich steeds meer terugtrekt, begon deze passage in de zomer steeds meer iets van de Eiger-Nordwand weg te hebben (lees: grote kans op steenslag). Daarom hebben ze in 2012 een 60 meter lange brug gebouwd. De Refuges des Conscrits is trouwens een vrij luxe hut. Toplocatie voor het welverdiende biertje, heerlijk eten en supervriendelijk personeel.
Jump?
De volgende ochtend sloffen we om 6.00, dus met onze hoofdlamp op, richting de Col de la Bérangère. Altijd bijzonder om zonsopgang in de bergen mee te maken! Onderaan de graat, verwisselen we onze ski’s voor stijgijzers, zetten we onze helm op en gaan we aan kort touw. Best wel spannend toch: Hebben we het touw wel goed ? Moet je echt de andere kant op springen als de een van de graat afvalt? Wat als je tegenliggers tegenkomt ? Gelukkig hoefden we onze touw-en reddingstechnieken niet te testen, maar tegenliggers op zo’n smal stukje is vrij penibel…Maar we hebben het gered! Onze eerste serieuze tourskitrip met z’n tweeën! Boven bleek iedereen via de andere kant af te dalen, maar omdat wij onze gympen nog moesten oppikken, moesten wij via dezelfde weg terug en dat was absoluut niet erg! De hele “piste” was voor ons alleen! In het begin vrij ijzig, daarna getransformeerde sneeuw, daarna zelfs een stukje poeder, het laatste stuk slush en het allerlaatste stuk op karakter door stenen en aarde.
Een waardige afsluiting van het skiseizoen!