Klaar om op te stijgen
De weersvoorspelling zag er niet al te florissant uit, dus een goed excuus voor dit voormalig luxepaardje om een andere overnachtingsformule (dan tent of bivak) uit te proberen. In de Beaufortain, ten oosten van Albertville, zijn een paar hutjes, de ene nog idyllische dan de andere, waar je zomaar mag logeren. Het voordeel van geen tent meenemen is, dat je meer ruimte in je rugzak hebt voor sfeerverhogende zaken als wijn, een spel kaarten, marshmellows, etc. Dus met een ongeveer even zware rugzak als voor 8 dagen Tour du Mont Blanc vertrokken wij zaterdagochtend vanuit een klein gat richting de Mont Mirantin.
In principe, maar… Normaalgesproken heb je hier prachtig uitzicht op het Mont Blanc Massief maar als ik met Annemarijn op pad ben lijkt het inmiddels een ongeschreven regel dat deze berg volledig door wolken omhuld wordt…De wind blies ons bijna van de graat af dus we besloten de top de top te laten en keerden om. Niet getreurd, het ging ons om de ervaring en niet om deze berg waar we nog nooit van gehoord hadden, dus we vervolgden onze tocht naar de hut die ons het gezelligst leek, en niet geheel onbelangrijk, voorzien van waterbron.
Borrelen op locatie Het pad was nauwelijks aangegeven dus we konden al onze kaartlees-kwaliteiten in praktijk brengen, maar niettemin is het altijd wel geruststellend als je ergens weer een gele stip ontwaart. Op de momenten dat we er doorheen zaten vonden we weer wat kracht in het vooruitzicht dat we binnen (hopelijk…) afzienbare tijd bij een knapperend vuurtje van onze wijn zouden nippen en pistachenootjes zouden knabbelen en vroegen de hemel of de regen kon wachten totdat we de hut bereikt hadden. Onze wensen werden verhoord! En hoe ! Toen we aankwamen brak de zon nog even door voordat hij onder ging, zodat we, ons koesterend in de laatste zonnestralen, het 1e wijntje nog buiten konden drinken. Daarna wat hout gehakt, takjes gesprokkeld en vuurtje stoken maar!
Be careful what you wish for… Zodra we ons geïnstalleerd hadden, kwam de regen met bakken uit de lucht. Heel gezellig om naar te luisteren als je lekker in je slaapzak ligt. Later die nacht was het opeens verdacht stil, de regen was overgegaan in sneeuw en die ochtend kon Olle door de 1e vlokjes van het seizoen rollen… (één van zijn favoriete bezigheden).
Raar dat ik nog nooit eerder op dit idee was gekomen, want het is echt een aanrader om in zo’n knus hutje weekend te vieren. Een goede balans tussen primitief en luxe voor degene die wel van een beetje avontuur houdt maar (nog) geen hard-core kampeerder is. (lees: minder gek is op hiken met kletsnatte en dus zware spullen.)